De federale regering heeft een akkoord bereikt: werkloosheidsuitkeringen worden vanaf 2026 beperkt tot 2 jaar. Het plan wordt gefaseerd ingevoerd, maar over het aantal getroffen mensen blijft onduidelijkheid: sommige bronnen spreken van 112.500, anderen van bijna 200.000.
Vier stappen, veel vragen
Op 1 januari 2026 start de eerste groep: langdurig werklozen van meer dan 20 jaar. Daarna volgen werklozen van >8 jaar en vervolgens de groep tussen 2 en 8 jaar. Een vierde fase zou nog eens 60.000 mensen treffen, maar daarover is niets bevestigd.
Niet iedereen verliest uitkering
De maatregel geldt niet voor deeltijds werkenden met een inkomensgarantie-uitkering, maar wel voor schoolverlaters met een inschakelingsuitkering. Alleen al in januari verliezen zo’n 13.000 jongeren hun steun.
OCMW’s trekken aan alarmbel
Lokale besturen vrezen een golf van nieuwe hulpvragen. Extra maatschappelijk werkers zijn nodig, maar die zijn niet zomaar te vinden. Premier De Wever belooft geld, maar erkent dat de uitvoering “door een zure appel heen” zal gaan.
Politieke strijdlijn
Voorstanders noemen de maatregel een prikkel om sneller werk te vinden en een opluchting voor de begroting (geschat netto-effect: 1,2 miljard euro in 2026). Tegenstanders waarschuwen voor meer armoede en druk op het sociaal vangnet.
De vraag blijft: gaat dit mensen écht sneller aan het werk helpen, of schuift het probleem gewoon door naar de OCMW’s?
