Een derde van de Vlaamse twintigers wil niet meer dan 30 uur per week werken, zo stond deze week in de kranten. De helft wil alleen overuren kloppen als daar extra loon tegenover staat.
In eerste instantie zullen er nu velen denken in onderstaande verwoordingen.
Is dat de mentaliteit van de jeugd van tegenwoordig? Zijn ze zo lui? Gaan ze zo onze sociale zekerheid overeind houden?
Deze generatie staat inderdaad meer dan ooit op een gezonde balans tussen werk en privé leven. Velen willen in het begin van hun loopbaan inderdaad ook niet meer keihard gaan. Ze willen evenwichtige keuzes maken. In de praktijk zien we echter wel dat ruim de helft wel meer dan 40 uur werkt.
Maar wat is dan zo anders geworden? Wel toen de vorige generaties hun eerste stappen op de arbeidsmarkt waagden, moesten ze knokken voor een baan. Ze waren ook bezwaard door de algemene waarden van hard werken en dienstbaarheid.
De huidige generatie weet dat burn-out bestaat, ze ziet mensen uitvallen omdat ze té hard werken. Verder is er nog de krapte op de arbeidsmarkt met dus een overschot aan vacatures. Deze generatie grijpt dus de kansen om evenwicht af te dwingen bij de werkgevers.
Blijft ook vraag of we wel vijf dagen in de week moeten werken. Veel mensen doen dat, omdat het nu eenmaal de gewoonte is. Maar het kunnen dus net zo goed vier dagen zijn. De vragen zijn: doe je dat met behoud van je volledige maandloon, of neem je genoegen met een lager loon? Werk je langere dagen in de plaats of hou je het om een lager cijfer in werkuren per week?
Zit je met vragen rond jouw balans? Volg dan zeker een loopbaanbegeleidingstraject, het kan zeer verhelderend zijn en leiden tot meer balans en dus een gelukkiger leven.
Toen iemand Victor Hugo vroeg wat hij het belangrijkste vond om te slagen: geld, hard werken of hersenen antwoordde hij: 'Als u op een driewieler zit, welk wiel is dan het voornaamste?'
